555 เจ้าของบล็อก เจอเหตุการณ์เดียวกับเราเลย
ตลาดไทย ==;
เอ่อ...ผมก้ดูอยุนะเปิดผับได้โหดจุง
เคยมีความคิดแบบนี้เหมือนกัน แล้วก็ล่มแนวๆนี้แหละ
ที่บ้านเราติดกันทั้งบ้าน เลยเหมือนโดนบังคับดูโดยปริยาย ภาวนาขอให้ตอนจบตายทั้งเรื่อง จะได้ดราม่าสุดๆ เป็นพล็อตใหม่ของวงการบันเทิงไทย //เกี่ยวมั้ย-_-?
เพื่อนในห้องก็ติดงึมงัม
ถึงดูแต่ก็ไม่ได้ชอบนะค่ะ 5555 ตรรกะประหลาดนิดนึง
เจ้าของบล็อกเค้าไม่ได้ว่าไรนิ ปล. "นะคะ" ไม่มีไม้เอกค่ะ
เป็นจริงครับ บ้ากันเป็นบ้าเป็นหลัง ว่าก็ไม่ได้ แตะไม่ได้ครับ
อย่าเพิ่งล้มเลิกซีคะ อุตส่าห์รอดู
เบื่อละครไทย ไม่เคยดู และไม่คิดอยากจะดู ดูไปก็ทำให้โง่ลงเปล่าๆ
ผมก็เบื่อละครไทยแฮะ ป.ล.เพื่อนตูติดกันหมดเบยเหมือนกัน
รอ ละครเรื่องนี้จบก่อน ค่อยเปิด Facebook ขี้เกียจอ่านพอดีไม่ได้ดูเหมือนกัน
Fabbook 55+
ทีวีบ้านผมฝุ่นจับเขรอะเลยครับ แบบว่าไม่เคยเปิดขึ้นมาดูเลยครับ เบื่อเสียเวลาหาสาระไม่ได้สักรายการ ทุกวันนี้ดู YouTube แทนทีวีไปแล้วครับ
ประกาศขายทีวีต่อเลยค่ะ เก็บไว้ให้เป็นฝุ่น อยากดูค่อยไปหาซื้อใหม่
ไม่ขายหรอกครับใช้ต่อกับคอมพิวเตอร์แทนmonitorอยู่
Fabbook...
จุงเบย พ่องงงงงง
เรื่องสุดท้ายที่ดูน่าจะ "นายขนมต้ม" ล่ะมั้ง
เอาเวลาดูละครไทยไปดูอนิเมะสักเรื่องไม่ก็เล่นเกม RPG ให้จบสักเกมยังจะดีกว่าเยอะ!! -_-(อนิเมะหลายๆเรื่องสนุก ให้ข้อคิด, เกม RPG ฝึกภาษา สนุก และให้ข้อคิด เฮ~~)
คือ...เมื่อก่อนผมก็คิดแบบคุณนี่แหละครับว่าเบื่อละครไทย มีแต่ตบ ๆ ตี ๆ ตัวอิจฉากรี๊ดกร๊าด แย่งผู้ชาย มันมิมีความสร้างสรรค์...แต่เมื่อปีหรือสองปีนี่แหละครับ ผมได้ดูละครไทยเรื่องหนึ่ง (ขอไม่เอ่ยชื่อนะ อย่าถามเลยว่าเรื่องอะไร)...แบบ...ไม่มีตัวอิจฉากรี๊ดกร๊าด ไม่มีตบตี ไม่มีการแก่งแย่งแข่งขันอิจฉาริษยา ไม่มีการอวดตัวชิงดีชิงเด่น ไม่มีอะไรเลย...เรื่องเป็นบรรยากาศสวย ๆ ความสัมพันธ์ของพระเอกกับนางเอกเป็นแบบเรื่อย ๆ...เรื่อย ๆ... มีพ่อแง่แม่งอนกันบ้าง แล้วทุกอย่างก็เรื่อย...เรื่อย...เรื่อย...ผมดูเรื่องนั้นได้แค่สองครั้ง ผมก็โบกมือบ๊ายบายแล้วครับ คือ...มันน่าเบื่อมากถึงมากที่สุด มันไม่มีอะไรให้ลุ้นเลย และผมก็ได้ตระหนักวันนั้นเองว่า...ทำไมละครไทยส่วนใหญ่ถึงซ้ำ ๆ เดิม ๆ นั่นเพราะ...มันสนุกครับ มันได้ลุ้น และความสนุกก็เรียกร้องให้คนดูครับ ละครก็เป็นธุรกิจอย่างหนึ่งเหมือนกัน ถ้าทำออกมาแล้วไม่มีคนดู ก็เจ๊งครับ ไม่มีประโยชน์ที่จะทำอาจารย์ผมเคยเล่าให้ฟังครั้งหนึ่ง (ก็นานพอสมควรนะ) ว่าในอเมริกาน่ะ คนเช่าหนังอินเดียดูเยอะมาก เพราะหนังอินเดียสนุกไง ไม่ซีเรียส ร้องเพลง เต้นหลบ ๆ อยู่หลังต้นไม้ ไม่เครียดเหมือนหนังที่ฝั่งตะวันตกทำ นี่่ล่ะ เสน่ห์ของละครแต่ละประเทศ อย่างละครไทยก็โกอินเตอร์หลายประเทศในแถบเอเเชียแล้วเหมือนกัน เพราะเสน่ห์ที่มีความเป็นเอกลักษณ์นี่แหละครับ แต่ไม่ใช่ว่าผมเห็นด้วยกับละครตบ ๆ ตี ๆ ทุกเรื่องนะครับ อย่างเรื่อง "แรงเงา" เนี่ย ผมไม่ชอบเลย ผมว่าแรงเกินไป แรงแบบ...มุนินท์น่าจะตกนรกนะ มุนินท์บ้าหรือเปล่า ไม่รู้เหรอว่าน้องตัวเองยอมไปเป็นเมียน้อยเขา? แล้วจะตามแก้แค้นทำไม? ในเมื่อน้องเป็นฝ่ายผิด? นี่แหละครับตัวอย่างละครไทยที่ผมไม่ชอบ ผมไม่ดูเลยนะ ไปดูกี่เพ้าสนุกกว่า มีตัวอิจฉากรี๊ดกร๊าดเหมือนกันพอเป็นสีสัน แต่ไม่ได้เอามาตบ ๆ กรี๊ด ๆ กันทั้งเรื่อง แบบนั้นมันเกินไปและสุดท้ายที่ผมอยากจะฝาก คือ ละครไทยไม่ได้ขี้เหร่ไปซะทุกเรื่อง บางเรื่องก็ดี บางเรื่องก็มาจากปลายปากกาของนักเขียนมืออาชีพของไทย ดังนั้น...อย่าอคติไม่ดูไปซะทุกเรื่องเลยครับ เรื่องไหนดีเราก็ช่วยกันสนับสนุน เรื่องไหนเลวเราก็ช่วยกันประนาม แค่นี้ละครไทยก็อยู่ได้แบบไม่เหม็นเน่าจนเกินไปแล้วล่ะครับอ้อ ถ้าอยากดูละครที่ดีจริง ๆ ในความคิดของผม ลองไปหาซีรี่ย์ญี่ปุ่นเรื่อง "บันทึกน้ำตา 1 ลิตร" มาดูนะครับ... เป็นละครทางโทรทัศน์ที่สุดยอดที่สุดเท่าที่ผมเคยดูมาแล้ว ไม่น้ำเน่า สร้างสรรค์ เสริมสร้างกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ น้ำตาหยดทุกตอน แต่...ตอนจบไม่เศร้าสะอึกสะอื้นนะครับ แต่เป็นความประทับใจต่างหาก...ประทับใจในความเข้มแข็งของเด็กสาวที่พยายามมีชีวิตอยู่ให้ดีที่สุดเท่าที่เวลาจะให้ได้...ประทับใจในความรักของครอบครัวที่ช่วยกันประคับประคอง... คุณภาพคับจอแน่นอนครับ อย่าลืมหาดูล่ะ จะได้พอเจอบ้าง ละครสร้างสรรค์ดี ๆ ขอโทษครับที่ยาว ผมอยู่บอร์ดที่เขาชอบเขียนตอบยาว ๆ กันน่ะครับ ผมเลย...ติด ฮ่า ๆ ๆ
555 ฮาตรงที่กลับมานั่งกดเกมนี่แหละ
:):):):):):):)
Note: Only a member of this blog may post a comment.
555 เจ้าของบล็อก เจอเหตุการณ์เดียวกับเราเลย
ReplyDeleteตลาดไทย ==;
ReplyDeleteเอ่อ...ผมก้ดูอยุนะ
ReplyDeleteเปิดผับได้โหดจุง
เคยมีความคิดแบบนี้เหมือนกัน แล้วก็ล่มแนวๆนี้แหละ
ReplyDeleteที่บ้านเราติดกันทั้งบ้าน เลยเหมือนโดนบังคับดูโดยปริยาย ภาวนาขอให้ตอนจบตายทั้งเรื่อง จะได้ดราม่าสุดๆ เป็นพล็อตใหม่ของวงการบันเทิงไทย //เกี่ยวมั้ย-_-?
ReplyDeleteเพื่อนในห้องก็ติดงึมงัม
ReplyDeleteถึงดูแต่ก็ไม่ได้ชอบนะค่ะ 5555 ตรรกะประหลาดนิดนึง
ReplyDeleteเจ้าของบล็อกเค้าไม่ได้ว่าไรนิ
Deleteปล. "นะคะ" ไม่มีไม้เอกค่ะ
เป็นจริงครับ บ้ากันเป็นบ้าเป็นหลัง ว่าก็ไม่ได้ แตะไม่ได้ครับ
ReplyDeleteอย่าเพิ่งล้มเลิกซีคะ อุตส่าห์รอดู
ReplyDeleteเบื่อละครไทย ไม่เคยดู และไม่คิดอยากจะดู ดูไปก็ทำให้โง่ลงเปล่าๆ
ReplyDeleteผมก็เบื่อละครไทยแฮะ
ReplyDeleteป.ล.เพื่อนตูติดกันหมดเบยเหมือนกัน
รอ ละครเรื่องนี้จบก่อน ค่อยเปิด Facebook ขี้เกียจอ่าน
ReplyDeleteพอดีไม่ได้ดูเหมือนกัน
Fabbook 55+
ReplyDeleteทีวีบ้านผมฝุ่นจับเขรอะเลยครับ แบบว่าไม่เคยเปิดขึ้นมาดูเลยครับ เบื่อเสียเวลาหาสาระไม่ได้สักรายการ ทุกวันนี้ดู YouTube แทนทีวีไปแล้วครับ
ReplyDeleteประกาศขายทีวีต่อเลยค่ะ เก็บไว้ให้เป็นฝุ่น อยากดูค่อยไปหาซื้อใหม่
Deleteประกาศขายทีวีต่อเลยค่ะ เก็บไว้ให้เป็นฝุ่น อยากดูค่อยไปหาซื้อใหม่
ReplyDeleteไม่ขายหรอกครับใช้ต่อกับคอมพิวเตอร์แทนmonitorอยู่
DeleteFabbook...
ReplyDeleteจุงเบย พ่องงงงงง
ReplyDeleteเรื่องสุดท้ายที่ดูน่าจะ "นายขนมต้ม" ล่ะมั้ง
ReplyDeleteเอาเวลาดูละครไทยไปดูอนิเมะสักเรื่องไม่ก็เล่นเกม RPG ให้จบสักเกมยังจะดีกว่าเยอะ!! -_-
ReplyDelete(อนิเมะหลายๆเรื่องสนุก ให้ข้อคิด, เกม RPG ฝึกภาษา สนุก และให้ข้อคิด เฮ~~)
คือ...เมื่อก่อนผมก็คิดแบบคุณนี่แหละครับว่าเบื่อละครไทย มีแต่ตบ ๆ ตี ๆ ตัวอิจฉากรี๊ดกร๊าด แย่งผู้ชาย มันมิมีความสร้างสรรค์...
ReplyDeleteแต่เมื่อปีหรือสองปีนี่แหละครับ ผมได้ดูละครไทยเรื่องหนึ่ง (ขอไม่เอ่ยชื่อนะ อย่าถามเลยว่าเรื่องอะไร)...แบบ...ไม่มีตัวอิจฉากรี๊ดกร๊าด ไม่มีตบตี ไม่มีการแก่งแย่งแข่งขันอิจฉาริษยา ไม่มีการอวดตัวชิงดีชิงเด่น ไม่มีอะไรเลย...เรื่องเป็นบรรยากาศสวย ๆ ความสัมพันธ์ของพระเอกกับนางเอกเป็นแบบเรื่อย ๆ...เรื่อย ๆ... มีพ่อแง่แม่งอนกันบ้าง แล้วทุกอย่างก็เรื่อย...เรื่อย...เรื่อย...
ผมดูเรื่องนั้นได้แค่สองครั้ง ผมก็โบกมือบ๊ายบายแล้วครับ คือ...มันน่าเบื่อมากถึงมากที่สุด มันไม่มีอะไรให้ลุ้นเลย และผมก็ได้ตระหนักวันนั้นเองว่า...ทำไมละครไทยส่วนใหญ่ถึงซ้ำ ๆ เดิม ๆ นั่นเพราะ...มันสนุกครับ มันได้ลุ้น และความสนุกก็เรียกร้องให้คนดูครับ ละครก็เป็นธุรกิจอย่างหนึ่งเหมือนกัน ถ้าทำออกมาแล้วไม่มีคนดู ก็เจ๊งครับ ไม่มีประโยชน์ที่จะทำ
อาจารย์ผมเคยเล่าให้ฟังครั้งหนึ่ง (ก็นานพอสมควรนะ) ว่าในอเมริกาน่ะ คนเช่าหนังอินเดียดูเยอะมาก เพราะหนังอินเดียสนุกไง ไม่ซีเรียส ร้องเพลง เต้นหลบ ๆ อยู่หลังต้นไม้ ไม่เครียดเหมือนหนังที่ฝั่งตะวันตกทำ นี่่ล่ะ เสน่ห์ของละครแต่ละประเทศ อย่างละครไทยก็โกอินเตอร์หลายประเทศในแถบเอเเชียแล้วเหมือนกัน เพราะเสน่ห์ที่มีความเป็นเอกลักษณ์นี่แหละครับ
แต่ไม่ใช่ว่าผมเห็นด้วยกับละครตบ ๆ ตี ๆ ทุกเรื่องนะครับ อย่างเรื่อง "แรงเงา" เนี่ย ผมไม่ชอบเลย ผมว่าแรงเกินไป แรงแบบ...มุนินท์น่าจะตกนรกนะ มุนินท์บ้าหรือเปล่า ไม่รู้เหรอว่าน้องตัวเองยอมไปเป็นเมียน้อยเขา? แล้วจะตามแก้แค้นทำไม? ในเมื่อน้องเป็นฝ่ายผิด? นี่แหละครับตัวอย่างละครไทยที่ผมไม่ชอบ ผมไม่ดูเลยนะ ไปดูกี่เพ้าสนุกกว่า มีตัวอิจฉากรี๊ดกร๊าดเหมือนกันพอเป็นสีสัน แต่ไม่ได้เอามาตบ ๆ กรี๊ด ๆ กันทั้งเรื่อง แบบนั้นมันเกินไป
และสุดท้ายที่ผมอยากจะฝาก คือ ละครไทยไม่ได้ขี้เหร่ไปซะทุกเรื่อง บางเรื่องก็ดี บางเรื่องก็มาจากปลายปากกาของนักเขียนมืออาชีพของไทย ดังนั้น...อย่าอคติไม่ดูไปซะทุกเรื่องเลยครับ เรื่องไหนดีเราก็ช่วยกันสนับสนุน เรื่องไหนเลวเราก็ช่วยกันประนาม แค่นี้ละครไทยก็อยู่ได้แบบไม่เหม็นเน่าจนเกินไปแล้วล่ะครับ
อ้อ ถ้าอยากดูละครที่ดีจริง ๆ ในความคิดของผม ลองไปหาซีรี่ย์ญี่ปุ่นเรื่อง "บันทึกน้ำตา 1 ลิตร" มาดูนะครับ... เป็นละครทางโทรทัศน์ที่สุดยอดที่สุดเท่าที่ผมเคยดูมาแล้ว ไม่น้ำเน่า สร้างสรรค์ เสริมสร้างกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ น้ำตาหยดทุกตอน แต่...ตอนจบไม่เศร้าสะอึกสะอื้นนะครับ แต่เป็นความประทับใจต่างหาก...ประทับใจในความเข้มแข็งของเด็กสาวที่พยายามมีชีวิตอยู่ให้ดีที่สุดเท่าที่เวลาจะให้ได้...ประทับใจในความรักของครอบครัวที่ช่วยกันประคับประคอง... คุณภาพคับจอแน่นอนครับ อย่าลืมหาดูล่ะ จะได้พอเจอบ้าง ละครสร้างสรรค์ดี ๆ
ขอโทษครับที่ยาว ผมอยู่บอร์ดที่เขาชอบเขียนตอบยาว ๆ กันน่ะครับ ผมเลย...ติด ฮ่า ๆ ๆ
555 ฮาตรงที่กลับมานั่งกดเกมนี่แหละ
ReplyDelete:):):):):):):)
ReplyDelete